سنگ مناسب برای نمای ساختمان (قسمت ۱)

نمای بیرونی ساختمان نظیر لباسي زیبا جلب توجه مي‌کند‌ و سبب مي‌شود كه آن ساختمان با همان نما در شهر شناخته شود، به‌طوری که تمام شهر ظاهر آن ساختمان را به یاد می‌سپارند.

مزایای انتخاب سنگ نما به‌عنوان ماده قالب

 در ساخت نمای یک ساختمان می‌توان به در دسترس بودن، مقاومت در برابر اشعه ماورا بنفش، رنگ‌های طبیعی، تولید راحت، تنوع خوب، مقاومت در مقابل آتش سوزی و ضربه و استحکام زیاد در صورت انتخاب درست اشاره نمود.

معایب انتخاب سنگ نما برای کاربرد در نمای ساختمان

چسبندگی سنگ‌های گرانیتی و صیقلی به نما پایین است و بایستی الزامات خاصی را در آن در نظر گرفت. وزن زیادی که این سنگ دارد می‌تواند ساختمان را آسیب پذیر نماید.

مسئله مهم در خرید سنگ نما توجه به الگو و سبک و نوع نقشه کشیده شده برای نمای ساختمان است. هر سنگی را نمی‌توان در هر مکانی با هر ویژگی استفاده نمود. مقاومت سنگ‌ نما  در مقابل رطوبت، سرما، گرما و اشعه ماوراءبنفش باید بالا باشد. به ترتیب سنگ‌های تراورتن، گرانیت و چینی بهترین سنگ‌های نما از لحاظ فنی برای کاربرد در ساختمان می‌باشند و با در نظر گرفتن قسمت‌هایی مثل قیمت و در دسترس بودن و سلیقه فردی می‌توانید از میان این سنگ‌ها موردی را که بهترین گزینه از دیدگاه شما می‌باشد را بر گزینید.

باید بدانید که اندازه سنگ نما استانداردی خاص را دنبال نمی‌کند و تنها با ابعاد عرضشان قابل تمایز و شناسایی می‌باشند‌، در حال حاضر بیشتر سنگ‌های نما از عرض ۴۰ سانتي متری برخوردار می‌باشند که به‌غلط ۴۰ طولي به آن گفته می‌شود و مقصود از آن همان عرض ۴۰ سانتي متر و طول آزاد است که مثلاً طول آن می‌تواند ۴ متر باشد و عرض آن‌هم همان ۴۰ سانت. در گذشته از سنگ‌ نماهایی با عرض‌های كمتر هم جهت استفاده در نماي بيروني ساختمان استفاده می‌نمودند که نمونه‌های آن را بیشتر می‌توانید در نماهای بیرونی خانه‌های قدیمی در هر شهری مشاهده نمایید. ولی در حال حاضر براي نماي داخلي مثل ديوار‌، كف‌، پله‌ها و… سنگ‌هايی با عرض كمتر يا بيشتر را به کار می‌برند و باید این نکته را مدنظر قرار داد كه کوچک‌تر بودن سنگ نما، باعث افزایش هزينه تمام شده برش و پوليش آن می‌شود.

سنگ نماهای تراورتن در مقابل سرما، گرما، اشعه ماوراءبنفش نور خورشید و رطوبت هوا در قیاس با سنگ‌های دیگر از مقاومت بهتری برخوردار می‌باشند. باید اشاره نمود که بیشتر گرانیت ها نیز این ویژگی‌ها را دارند، اما این امکان وجود دارد که اکسید شدن کانی‌های آهن موجود در آن‌ها در اثر رطوبت هوا ایجاد شود و موجب دفورمه شدن سنگ و بد شکل شدن آن می‌شود و نور خورشید رنگ طبیعی سنگ گرانیت را از بین می‌برد.

چون در شهرهای بزرگ و صنعتی افزایش آلودگی هوا باران‌های اسیدی را به دنبال دارد، سنگ نما باید مقاومت خوبی به باران‌های اسیدی داشته باشد، یعنی اگر بعد از بارش باران اجزای تشکیل دهنده سنگ نما با آب آمیخته نشوند و جلای سنگ نما را به هم نریزند، این مشکل بیشتر برای سنگ‌هایی ایجاد می‌شود که متخلخل بوده و آهک بالای داشته باشند که قسمت زیادی از سنگ‌های مرمریت را می‌توان در دسته‌ی این سنگ‌ها قرار داد. (البته یادآوری می‌شود که آهک را تمام سنگ‌های رسوبی دارند اما عناصر و فلزات مختلف به نسبت‌های مختلف در آن‌ها ترکیب می‌شوند و در برابر آمیخته شدن آن‌ها با آب مقاومت‌ها باهم فرق دارد) و این مشکل اکثراً در سنگ‌های مرمریت وجود دارد و به همین دلیل است که سنگ مرمریت را به‌عنوان سنگ نما نباید به کار برد.

ترکیب کانی‌ها و بخش‌های تشکیل دهنده سنگ‌های مرمریت به‌طوری است که هم در سطح و هم در عمق به‌سرعت هوازدگی در آن‌ها ایجاد می‌شود و در زمان اندکی اول سطح آن و پس از اینکه آب به رگه‌های این سنگ‌ها نفوذ یافت خوردگی و حل شدن آهک‌های کناری شکاف‌ها را به دنبال دارد و پس از نصب در زمستان، در زمان یخ زدگی، اندک‌اندک شکاف‌های عمیقی در نمای آن نمایان می‌شود و زیبایی سابق را نخواهند داشت. به‌مرور زمان تأثیر باران یا آب‌های سطحی بر روی سنگ نما هر اندازه تدریجی باشد ولی بالاخره اتفاق می‌افتد و متأسفانه این تأثیر اکثراً به شکل کاملاً و ناهمسان بر روی سنگ نما رخ می‌دهد. اگر قسمتی از مرمریت به کار رفته در سنگ نمای ساختمان، از ترکیبات سیلیس تشکیل شده باشد، این قسمت‌ها نسبت به بخش‌های کربناتی در برابر فرآیند انحلال مقاومت بیشتری دارند و ظاهر سنگ نما به حالت غیر همسان آسیب می‌بیند و در نهایت دفورمه می‌شود. پوسته‌پوسته شدن سطح تأثیر این صدمه‌ها، بر سنگ نما  می‌باشد. در نتیجه سنگ مرمریت گزینه مناسبی برای استفاده در سنگ نما محسوب نمی‌شود، اما اگر دارای قطر زیادی باشد (بیش از ۴ سانت)، به‌خصوص در نوع مرمریت سیلیسی و محکم، این قطر زیاد از نفوذ آب و خوردگی سنگ ممانعت می‌کند و تأخیر در ایجاد شکاف‌های عمیق را به دنبال دارد. سطح سنگ مرمریت استفاده شده در نمای ساختمان نباید ساب خورده باشد مثلاً به‌صورت تیشه‌ای یا بادبر و یا به هر صورت دیگر غیر درخشان شده باشد. سنگ نمایی که دارای این سطح می‌باشد حتی اگر در هوازدگی و تخریب سطحی گرفتار شود، مشکل آن زیاد مشخص نیست.

مثال رایج درباره به‌کارگیری مرمریت  به‌عنوان سنگ نما، برج آزادی در شهر تهران می‌باشد که از مرمریت نوع شهیادی در آن به کار رفته است، اما با داشتن سطحی غیر براق و به حالت ناصاف و بسیار پر ضخامت دارای استحکام مناسبی می‌باشد و نمونه دیگر به این صورت است که از سنگ‌های مرمریت گندمک به‌عنوان سنگ نما استفاده می‌شود که عموماً این سنگ را به حالت تیشه‌ای یا سند بلاست یا بادبر به کار می‌برند که سطحی غیر درخشان دارد و کمترین قطر به کار رفته به‌عنوان سنگ نما ۲٫۵ سانت است و یکی از کارهای اشتباه معمول در کاربرد سنگ مرمریت همین استفاده اشتباه، بدون در نظر گرفتن موارد فوق در فضاهای بیرونی می‌باشد.

خدمات کفسابی: مرکز کفسابی غرب تهران و پیچ و رولپلاک نما

3 دیدگاه دربارهٔ «سنگ مناسب برای نمای ساختمان (قسمت ۱)»

  1. فک نمی کردم نمای سنگی هنوز در خارج از ایران هم مرسوم باشه
    فک کردم فقط ماییم که داریم از سنگ تو نما استفاه می کنیم

  2. احسنت بر شما که بدون تعصب خاصی همه سنگ ها رو برامون معرفی می کنین…
    خیلی مطلب خوب و مفیدی بود واقعا
    متاسفانه هرکسی یه چیزی میگه و هیچ کس این اطلاعات رو در کنار هم به کسی نمیده

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *